امامزاده جعفر

دامغان،بلوار امام خمینی

زيارتگاه امامزاده جعفر و محمد متصل به خانقاه شاهرخ است و داراي نشانه هايي از ساختمان دوره سلجوقي و قسمت هايي مربوط به دوره تيموري ارائه مي دهد. نماي ورودي اخيرا کاملا بازسازي شده است. دو کتيبه شاهرخ بهادر و علي بن سراج الدين کيا رستم در اين بنا به چشم مي خورند که بر اساس گزارشي قديمي، در طرف راست درگاه ورودي يک لوحه نصب شده بود که شامل متن فرماني از شاهرخ را مربوط به سال 851 ه.ق نشان مي داده است. به موجب اين فرمان چنانکه خواهد آمد، پنج درصد از 70 درصد وجهي که بابت صابون در دامغان و نواحي اطراف آن گرفته مي شد، تخفيف داده شده است. ويلبر وکلمبک بر اين باورند که خانيکف که شرح بالا را داده براي ذکر سال وقفنامه مذکور به جاي 815 اشتباها 851 را درج گرد است. استدلال آنان بر پايه اين واقعيت است که سلطان شاهرخ در سال 850 ه.ق درگذشته بود. نوشته هاي خانيکف ذکر مي کند که در کتيبه اي آمده است که اين عمارت به فرمان شاهرخ بهادر «حفظ الله سلطنته» ساخته شده است. گنبد مزار بنا به صورت شلجمی و از آجر ساده بنا شده است، در برابر ورودی اصلی بقعه ايوان کوچکی با قوس تيزه دار و در دو سوی آن دو طاقنما قرار دارد که از وسط هر يک دری به دو اتاق جانبی ايوان راه می دهد. بالای تيزه ايوان نيز غرفه مانندی با نمای طاق جاسازی شده است. در دو سوی اين نماسازی دو مناره مانند با حجمی قابل توجه توجه بنا شده که از سطح بام بالاتر نرفته است و تمامی بنای مزبور ساده و بدون تزئين است. امامزاده جعفر (ع) را منابع و مآخذ معتبر انساب از نسل امام زين العابدين (ع) می دانند که با چهار واسطه اين امامزاده (ع) را به امام سجاد (ع) منسوب می دانند، محل شهادت وی را به اختلاف، دروازه نيشابور و دامغان ذکر کرده اند.